Afscheid Vic Falls + reis + Pretoria

Nou, de Big Five zijn weer bij elkaar hoor. Het had heel wat voeten in de aarde, óver de aarde eigenlijk, maar we voelen ons compleet nu!

Gisterochtend 1 november zijn Nel, Tijn en ik eerst afscheid gaat nemen van de watervallen. Inmiddels was het iets vochtiger geworden en waren de camera's niet helemaal veilig meer. Maar wel intenser dus!


Italianen stonden een autochtoon, die stond te balanceren op het randje van de watervallen, aan te moedigen te springen, maar het leek alsof hij de taal niet verstond. Ik nog fanatiek filmen, maar nee, geen film geschoten waarmee ik de kosten van mijn reis eruit heb...

Na afscheid van de enorm prettige mensen (de Lonely Planet meldde dat de toerist een 'koninklijk onthaal' kan verwachten, nou, dat klopt 100%!) in een land dat geen groter contrast kan vormen dan met het onze, wij naar Johannesburg gevlogen. Valentijn verwachtte uit een toestel dat net geland was zijn collega, maar heeft Marja niet gesignaleerd.


Eenmaal in het vliegtuig gooide Nel in afgrijzen om het feit dat ze een 'broodje vegetarisch' voorgeschoteld kreeg (gewoon een broodje kaas) een glas rode wijn op haar spiksplinternieuwe witte hoofddeksel. Ach, als je maar wat te doen hebt tijdens zo'n reis he...

In Jo-burg op jacht naar de koffer. Na geploeter langs de verschillende loketten en het doorspitten van een tweetal ruimtes met koffers, moesten we constateren dat de gezochte koffer er niet bij was en we twee uur verder waren. Ook kwam ik er vandaag achter dat er toch wat spullen met emotionele waarde in mijn koffer zaten, onvervangbaar dus :-((
Maar goed, we geven de hoop niet op: hij duikt vast nog ergens op..... (!!!!!!)

Ondertussen waren Truus en Gerrit vertrokken naar dezelfde bestemming. Door een incheckfout zaten ze apart en dat bleek het cabinepersoneel niet recht te kunnen breien. Toen ze om 24.00 uur in ons hotel in Pretoria aankwamen, vingen Tijn en ik de wereldreizigers op. Nel, knock-out, maar uiteindelijk toch nog ontwaakt uit haar coma, kon hen in haar pyjamaatje begroeten.

Vanochtend ontbijt met de 35-koppige groep. Jacobus is onze chauffeur, Johan onze Zuidafrikaanse reisleider. Helaas was onze Nederlandse reisleider kapot door slaapgebrek e.d. (met een verspreking typeerden we 'm als: slaaplijder). Maar nu Truus Arie heeft volgestopt met haar -zepammen, gaat hij morgen weer als een speer!

Vandaag rondtocht door Pretoria, Jacarandastad.


Krugerhuis: stoelen die schoonvader van Gerrit had geschonken stonden, opgeknapt, in vol ornaat in het museum.


Ook de Beenhakkers-Statenbijbel bleek terecht ;-)


Voortrekkersmonument: indrukwekkend en wat DIEP! Je krijgt er weke knieën van.

Toen nog even winkelen: een nieuwe koffer gescoord en wat kleding. Wat prettig weer wat anders en schoons aan mijn lijf te hebben.

Langs townships reden we naar Middelburg. Vandaag voor het eerst de dagafsluiting die traditioneel wordt begeleid door wat stichtelijke woorden en gezang (DrieTour is een christelijke organisatie). Het thema was 'ont-moeten'. Helaas móeten we morgen weer om 6 uur op... zucht ;-)

Vincent, bel Oma even dat alles goed gaat met ons. En bel je vader ook 's een keertje, want hij mist je.

Karin en Mark, verzoek van jullie moehoeder om persoonlijke berichten te melen naar haar eigen mailadres, zij kan dat hier gewoon lezen.

Nou, na deze uitvoerige terugmelding ingegeven door ons allen,
garoeten van The Big Five!