Kaap de Goede Hoop

Vandaag naar het uiterste puntje bij Kaapstad. Voor de 2e keer ingebroken in de bus en nu zijn er jassen gestolen. Dus aangiften enz. doen. Eerst nog even vertellen dat niet alleen Gerrit gevallen was, maar ik ook. In Hermanus. Ik viel voluit op mijn postzegel. Stekende pijnen door mijn linkerhand. Ik kon (heb ook) even gehuild van de pijn. Gelukkig voelde alle botjes wel nog heel aan. Mijn pink en linker ringvinger zijn blauw en gezwollen. Maar ik kijk wel uit om hier een foto te laten maken. Arie is naar een ziekenhis geweest en toen moest hij gewoon 2 uur wachten en dan krijg je eerst nog een soort verpleger. Als deze het ernstig genoeg vindt komt de dokter pas. En niks geen voorrang voor toeristen of zo (negatieve discriminatie?). Gelukkig heb ik toch kunnen genieten van de walvissen (ook een orka).
Johan, onze Zuidafrikaanse gids, heeft gisteravond wat verteld over de politieke ontwikkelingen in de loop van de jaren hier. Hij zei een onbevooroordeeld beeld te willen geven, maar het kan niet anders of het was ingekleurd. Hij is hier opgegroeid en dacht ook dat het zo hoorde (met discriminatie enz.). Maar menselijk gesproken vond hij discriminatie ook heel fout.

Vandaag weer een uitstekende dag. De Tafelberg had een kleed (wolk), dus een goede beslissing dat we die gisteren gedaan hebben.

Eerst een stop bij de 12 apostelen. Dat is een bergketen met 12 punten. Daarna een koffiestop (met kraampjes) in Houtbay. We probeerden een mooie kustweg te volgen, maar die was te gevaarlijk. De bus moest halverwege keren. Met behulp van wegwerkers werd een stuk beton weggeschoven, anders kon de bus er niet door. Er liepen wilde struisvogels links en rechts van de bus. En een bonte bok konden we bewonderen. Zelfs bavianen waren in het wild langs de weg. Ze schijnen heel brutaal te zijn, maar op de punt hebben we ze niet gezien. Een geweldig gezicht zo op Kaap de Goede Hoop. Aan de ene kant de Indische Oceaan en aan de andere kant de Atlantische, waar de golven meer beukten op de kust als bij de Indische kant.


Na de verplichte fotosessie voor het bord met de mededeling "Cape of good hoop", waarbij we iedereen wegbonjourden, gingen we op weg naar echt de top.


Met een treintje konden we helemaal naar boven en een klein stukje nog met de trap en daar stonden we dan. Prachtig uitzicht. Na en lunch in een leuk vissersplaatsje naar de pinguins. De groep heeft een enkele gezien en Astrid en ik (Nel) gingen verder en liepen met Johan mee. Daar kwamen we bij een hele groep pinguins (zeker 100), alleen je moest entree betalen en je liep niet tussen ze in maar stond boven ze en dus heel dichtbij. De beestjes voelde zicht heel veilig. Tijd te kort voor de botanische tuinen. Die komen nog.


Zo nu mag ik (Tijn) weer iets schrijven.
Vanaf de Kaap is het nog 6.000 km naar de Zuidpool en bijna 10.000 km naar Amsterdam. We hebben geen seconde spijt van deze reis. Veel mooie landschappen gezien: bossen, bergen, woestijnen en zee-en. Alleen het grote verschil tussen rijk en arm is heel erg. Ook is het geen land om een auto te huren en links te rijden. Dit is absoluut af te raden.

Groeten van Tijn en Nel en de rest van de bigfive.