Maandag 5 november tot en met vrijdag 9 november

--de safariblog van Nel van 9 november is vandaag 11 november pas terecht, dus vandaar een dubbel verhaal over hetzelfde! Ach, verschillende invalshoek... altijd leuk!)--
Tja, zo'n blogspot schept verplichtingen! Daar zit ik dan te internetten in het letterlijk levensgevaarlijke Durban, en het is al 23.30 uur.

Maandag 5 november was mijn verjaardag en die dag was het mijn beurt om te schrijven, maar de dag was zo vol gepland, dat er niets van kwam. En de dag erop gingen we naar Swaziland, waar zelfs geen telefoonverbinding was. In Hluhluwe (uit te spreken als sjloesjloewee; maar spreek ik uit als ze-sloerie!) ook geen internet, maar nu eindelijk zijn we weer in de lucht.


Alle hotels zijn overigens superdeluxe. Als we dan een keer geen internetverbinding hebben, geen koelkast, geen fohn of tv vinden we het, als volleerd verwende nesten, het alweer primitief worden.....

Afijn, even chronologisch de gebeurtenissen, voor zover ik ze nog weet, er gebeurt teveel om te onthouden, gelukkig hebben we de foto's nog!

Maandag begon met dikke kussen van de andere big five leden, om gevolgd te worden door een lang-zal-ze-leven in de bus, een goed begin! We zaten al op een onchristelijke tijd (6 uur geloof ik) in de bus, ter uitvoering van een safari. Onze stoere reisleider Johan vertelde over de zwarte mamba, de giftigste slang ter wereld. Er zijn slechts vijf mensen ter wereld die een beet van deze slang hebben overleefd, en daarvan kent hij er drie. Johan kan sowieso boeiend vertellen over de natuur om ons heen. Hij heeft in het Krugerpark tien jaar als onderzoeker doorgebracht, hij onderzocht de breekoparend. Is nu geen onderzoeker meer: dit soort betaalde banen gaat tegenwoordig naar de zwarte mensen. Apartheid gaat nog voort dus, alleen in omgekeerde richting.

Maar goed, even terug naar de sappige verhalen over de zwarte mamba: een man was gebeten in zijn duim. Een beet van dit lieve diertje is dodelijk binnen 15 minuten, dus de beste man heeft gedaan wat hij het best kon doen: zijn duim eraf hakken. Hij heeft het overleefd. De volgende lag drie weken in coma voordat hij bij kwam en de derde wist nog op tijd het ziekenhuis te bereiken. Het vermoeden bestaat dat in het laatste geval de slang zijn gif net op een andere manier was kwijtgeraakt.

Maandag zien we veel dieren, we hebben dus een ochtendsafari en daarna een avondsafari. Terwijl bij Karin (dochter Truus) de vlammen uit de magnetron sloegen, zien wij springbokjes (impala's, oftewel 'springapparaten' volgens Truus), olifanten, buffalo's, giraffe's, hyena's met twee kleintjes. Een olifant laat zijn uitwerpselen achter op de weg. Terwijl de een dit 'schijten' noemt (Nel) zegt mijn achterbuurvrouw keurig: 'kijk, die olifant is aan het drukken op de weg'. Nee, da's geen Beenhakkertaal :-))))


De maatschappij van de springbokjes is overigens een verhaal op zich: het sterkste mannetje mag alle vrouwtjes ' bespringen' zeg maar. De overige bokjes worden verbannen uit de groep, en leven samen in aparte groepen. 'Zij die niet mogen' bedacht iemand als naam voor deze arme bokjes...

Ikzelf heb me inmiddels opgeworpen tot lid van de reiscommissie (samen met Aad en Tenno). Waar Gerrit me natuurlijk voortdurend mee plaagt. Zo van: dat probleem moeten we maar voorleggen aan diegene die ik ken in de reiscommissie. DrieTour heeft de verplichting gesteld dat de reisleiders een reiscommissie moeten instellen, om de wensen uit de groep door te geven en de reisleiders' financien in de gaten te houden. Drie weken is een lange tijd. Gelijk toen ik me had opgegeven, had ik al spijt, maar ik kreeg de verzekering dat we misschien maar twee keer bij elkaar hoeven te komen. Vandaag bleek het al een goed instrument te zijn.

Overigens, mijn koffer is nog steeds niet terecht. Ik heb nu maar opdracht gegeven om de koffer terug te sturen naar mijn huisadres.

Dinsdag 6 november
naar school in Malelane geweest. Schriften, pennen e.d. gekocht. Enorm dubbel gevoel om daar op bezoek te gaan. Sommigen geloofden niet dat het zo slecht kon zijn. Maar de reisleiders verzekerden ons dat ze van ons bezoek niet op de hoogte waren en de bus van Drietour was er vorig jaar gestrand, dus vandaar dat dit schooltje bekend was. Kinderen van drie tot 7 jaar. Heel schattig, heel armoedige lokalen ook. HEEL armoedig. SMERIGE toiletten. Swazikinderen, die geen geld hebben, want ouders werkloos. Al het geld dat binnenkomt gaat op aan vervoer van en naar school en het eten dat de kinderen op school krijgen.


Via de grensovergang Jeppe's Reef reden we door een enorm mooi gebied naar ons hotel bij de Magugadam in Swaziland, Pigg's Peak. Slecht geslapen, de haan voor de deur hield me vanaf drie uur wakker. Prachtige rondeeltjes aan het water bij de dam. Grensovergang was een hele toestand. Swaziland is heel autonoom. De koning heeft het er erg naar zijn zin: elk jaar kiest hij een nieuwe maagd. We genoten van de Swazishow en een Swazidorp, waarvan we eigenlijk niet geloofden dat Swazi's nog echt zo wonen: in hutten.

Woensdag 7 november
***naar Hluhluwe. We bezoeken een glasblazerij. Prachtige servetringen gekocht, enórm oponthoud door betalen met credit card. Dit komen we vaker tegen: het begrip van bestellingen of verzoeken in duidelijk en simpel Engels gesteld, moeten vaak vijf keer (niet overdreven!) herhaald worden.


De inheemse markt in Mbabane valt tegen. Het blijkt een soort toeristisch marktje te zijn. Onze gids is erg bezorgd dat ons iets overkomt en brengt ons alleen naar superveilige plekken. Wat we niet altijd leuk vinden, maar het blijkt - ook uit reisverslagen van vorige groepen - erg nodig te zijn.

Donderdag 8 november
bootsafari in St. Lucia's Wetlands Park, die sinds twee weken niet meer zo heten. Slecht weer. Overigens al sinds maandag slecht weer. Onweer dat de hele nacht duurt, drie nachten achterheen. Veel regen, het lijkt wel herfst hier!!! Vandaag horen we dat bij jullie de Oosterscheldekering dicht is gegaan voor het eerst sinds z'n bestaan. Gerrit heeft de wereldomroep geluisterd en het nieuwtje gaat als een lopend vuurtje door de bus. We zien krokodillen in het Wetlands Park (wat zijn die onzichtbaar zeg!) en visarenden.

Aan de middagsafari doen Truus en Gerrit niet mee. Dat is maar goed ook: het regent, het is koud, MAAR we hebben vreselijk veel lol. Het is toch te gek dat je in Afrika zit met een regenpak aan en twee dekens over je knieen om maar warm te blijven!!


We zien nijlpaarden, neushoorns, zeebra's. Geen olifanten, en, GEEN leeuwen!! Terwijl Johan die wel had beloofd. Ja, zegt hij later, je kunt er ansichtkaarten van kopen. En ook kan je nog zeeleeuwen gaan kijken, aan de kust...... zucht :-)


Vandaag 9 november rijden we door Zululand naar Durban. We stoppen in Stanger en eten daar wederom in een Wimpy c.q. hamburgertent. Dat willen we voortaan anders, wordt aan de reiscommissie doorgegeven.....

Verder bezoeken we een Indiase markt. Sieraden af, fototoestellen in de bus, geen tassen mee, alleen wat los geld in je broekzak. Eerlijk gezegd valt alles in Durban tegen. De Indiase markt heb je ook in Beverwijk. En standbeelden heb je overal. Veel bijzonders van Durban krijgen we niet te zien. Of weten onze gidsen het niet??

Kortom ( ;-)), we hebben het enorm naar ons zin. Hebben veel lol, kijken samen naar de foto's op de tv (Gerrit heeft alle apparatuur bij zich) en eten ons klem. Ik ga naar bed, pffff....