Uitglijder van Truus

Zo, hier ben ik dan met het laatste nieuws.

Jl. donderdag, een zeer slechte dag zowel het weer als voor mij (Truus).
Had zo gehoopt om het Robbeneiland te zien, maar het stormde en regende zo dat de boot niet uitvoer. Erg jammer hoor. Wij, plusminus acht man, zijn met de chauffeur langs de kust gereden naar Waterfront, een heel groot winkelcentrum. Rondom het centrum is het heel gezellig met uitzicht op het water met zeehonden. Maar door het weer was het niet mogelijk om lekker te wandelen.
De rest van de ploeg ging naar een museum en kwamen half één ook naar het centrum. Om half vier zijn we vertrokken naar het hotel voor ons galgenmaal.
Bij het uitstappen van de bus gleed ik van de bovenste trede naar buiten. Ik voelde direkt: dit zit niet goed. Had geen trek in het eten, dus ben rustig aan de kant gaan zitten. Heb daardoor geen afscheid kunnen nemen van onze Johan.

Zeven uur op naar het vliegveld. Daar aangekomen kreeg ik van Henk een bureaustoel aangeboden. Bij het inchecken ging ik een beetje naar voren leunen en viel weer languit op de grond. Ik werd door drie mannen weer op de stoel geplaatst, merkte wel dat ze een zware dobber aan mij hadden. Daarna kreeg ik een rolstoel. In het vliegtuig kreeg ik een plaats aan de gangkant, dus niet meer beenruimte. Als ik mijn been buiten mijn stoel zette was ik bang dat men mijn voet zou raken, want het is krap. Zo'n lange vlucht is wel een crime.

Op Schiphol aangekomen deden ze moeilijk over een rolstoel, was niet op tijd aangevraagd, hoe kon het nu anders? Ben toch na vele vijven en zessen met een elektrische kar naar de koffers gebracht. Naar buiten moest ik lopend op mijn tenen. Hennie en Johan hebben ons opgehaald.

Thuisgekomen heb ik direkt de dokter gebeld. Om half twee kon ik pas na de lunch bellen. Afspraak 14.50 uur. Dokter vond het nodig een foto te laten maken. Ik was met de auto ben langs Gerrit gereden, om te vertellen dat ik foto's ging laten maken en die ging mee.

Bij de röntgen werd gezegd: u moet naar de eerst hulp want het is stuk. Werd direkt geholpen. Mevrouw, wanneer heeft u voor het laatst gegeten werd er gevraagd, een uur terug dokter, maar waarom?, dat hoort u straks wel. Komt hij weer ik ga even uw hart en longen bekijken. Ik kreeg het Spaans benauwd en zei aan Gerrit die gaan mij opereren. Gerrit: heb je d'r weer met haar glazen bol. Ik ben toch niet gek?!, anders vragen ze dat niet!

Na, voor mij een eeuw, kwam hij: er moet een schroef in worden gezet, maar er is nu geen personeel, morgen wordt u opgebeld, dan hoort u wanneer u wordt geholpen. Nu zal iemand u in het gips zetten. Maar dan krijg ik toch loopgips geloof ik hé, ja dat denk ik wel, zei hij. Zo dan kan ik toch alles doen dacht ik. Niet afhankelijk zijn, dat is het belangrijkste.

Jl. vrijdagmorgen belt het ziekenhuis op. Dinsdag moet u bij de narcotiseur komen en vrijdag 30 november wordt u geholpen. Een dagbehandeling, dus hoop 's avonds weer thuis te zijn.

Dit was de afsluiting van de reis naar Zuid-Afrika. We hebben een mooie reis gehad met prettige mensen en de reisleiders, Arie en Henk, van DrieTour.


Gerrit en Truus