Umtata, Grahamstown en Port St. Elizabeth

Zow, daar zijn we weer. Ik zit in een internetcafeetje, om de hoek van het hotel. Het is hier gevaarlijk op straat, zo gevaarlijk dat onze gids ons heeft geadviseerd niet alleen de straat op te gaan. Toch heb ik Truus, Nel en Valentijn, na het winkelen, naar het hotel gestuurd, die ene hoek moet lukken.....

Ik heb dus niet alle aantekeningen bij de hand, dus even uit het blote hoofd. In Umtata zaten we in een hotel waar we ook de straat niet op mochten. Veel mooi landschap gezien, veel Mandelahuisjes. We hebben de laatste twee dagen 900 km gemaakt. Veel zitwerk dus, en we eten erg goed. Ik ben volgens mij aangekomen, daar zal de bedrijfsarts blij mee zijn ;-)

We zitten in een monumentaal, Victoriaans hotel. Prachtig dus, maar helaas voelen we ons zo langzamerhand teveel gekooid. In Kaapstad zal het veilig zijn, heeft onze gids beloofd. En dat zijn de laatste vier dagen...

Nu vraagt een Zuidafrikaner hoe het met me gaat. De blik in z'n ogen bevalt me niet. Erg gezellig. En hij gaat nu vlak naast me zitten bellen, dit wordt spannend :-(

Afijn, na Umtata hebben we het Nelson Mandelamuseum bezocht. Interessant. Heb vandaag ook zijn memoires gekocht in het Engels, want ben door m'n ene boek (Een schitterend gebrek van Japin) heen.

In Grahamstown o.a. schoenen gekocht, 's avonds bleek dat ik twee rechterexemplaren had! Vandaag kon dat gelukkig geruild worden hier in Port Elizabeth.

Lunchen doen we veel in Wimpy's. Dat is teveel patat en gefrituurd, dus vandaag hebben we voor de Griek gekozen. Lekker vis een keer. We waren in Bataviastad, volgens Tijn en Nel. Wel veilig, volgens onze gids. We konden zelfs alleen op het strand lopen.

Vanochtend in een township geweest. Rondrit van ruim een uur.
Zowel in de nieuwbouw geweest (als bewijs dat er veel gebeurt) en ook de echte krotten, en een jeugdcentrum. Daar wordt veel voor jongeren gedaan. Er was ook een creche. De peuters roepen in koor (sommigen met een wintermuts op!) 'cheese' en lachen dan (blijkbaar veel van dit soort bezoek??). Heel grappig. Er werden ook mooie beeldjes gepottenbakt en sieraden. In het huisje van golfplaten aan de overkant mochten we binnenkomen en daar verkocht de vrouw des huizen haar eigen keukenschort, ketting en zo nog meer zaken aan de bezoekers uit Europa. Zo had ze in EEn dag waarschijnlijk een maandsalaris bij elkaar. Strategische plek om te wonen!


Overigens waren de meningen verdeeld over het bezoek aan het township. Crisisberaad met de reiscommissie. Dus vandaar dat het bezoek kort werd gehouden (jammer, naar mijn mening). Sommigen vonden het aapjes kijken, anderen vonden, dat de overheid nu maar eindelijk eens wat moet doen, en dat we al genoeg schroot hebben gezien (Valentijn), ikzelf vind dat je pas goed kunt beoordelen hoe het is als je je er zelf een beeld van hebt kunnen vormen. Afijn, diegenen die gingen (allen minus vijf) vonden het achteraf interessant.

Karin, je moeder gaat je proberen te bellen n.a.v. je smsje!