Tjing Tjing

Zondag zijn Astrid, Valentijn en ik naar de film Earth geweest. Prachtige film over de aarde. Geen mens, huis of auto te zien. Maar wel een waarschuwing dat alles met meer beleid beheerd moet worden, anders loopt het niet goed af. Daarna naar een Zuidafrikaans restaurant, Tjing Tjing, om nog eens de sfeer te proeven. En omdat we ze nu niet levend kunnen zien, eten we ze maar op (de beesten). Astrid vond de biltongsoep super lekker en daarna kwamen de hoofdgerechten. Tijn at kudu, Astrid struisvogel en ik springbok. Ohhh wat gemeen eigenlijk zulke lieve beesten, maar ja, ze waren wel erg lekker klaar gemaakt. Tjing Tjing duidt op het moment dat de zon ondergaat op zee en nog een laatste sprankje licht omhoog zendt. Ook gebruikt als 'proost'. Het restaurant is zeer aan te bevelen en is op de C. Trooststraat 56 in Amsterdam. Ook de overheerlijke Amarulalikeur moet ik niet vergeten te vermelden. Heel apart, beetje rommelig, Zuidafrikaanse kleuren en -aankleding, leuke kroeg waar het voorafje werd genuttigd en daarna naar de kamer ernaast, wat het restaurantgedeelte was. In een woord een uitstekend. Iets voor een reünie?

Eind goed al goed

Zo, dat was het dan. Iedereen weer tevreden. De Beenhakkers heten nu de Beenbrekers. En zoals de oude Paul Kruger al opmerkte: Al sal reg kom.

Koffer terecht!

Ik HEB 'm!! Ik HEB 'm!! Ik HEB 'm teruggggggg!!!

Tjonge, wat ben ik blij! Hij is loodzwaar, alles zit er nog in, lijkt het ;-)











Dankzij Nico Ruis moet ik erbij zeggen, want die heeft zich suf gebeld om mijn koffer boven water te houden zeg maar! Dus:

Ook Nel gebroken

Ja hoor, ik (Nel) blijk al 10 dagen met een gebroken pink rond te lopen. Hij is nu met klittenband gespalkt aan mijn ringvinger. Over 2 weken mag het weer los.

Uitglijder van Truus

Zo, hier ben ik dan met het laatste nieuws.

Jl. donderdag, een zeer slechte dag zowel het weer als voor mij (Truus).
Had zo gehoopt om het Robbeneiland te zien, maar het stormde en regende zo dat de boot niet uitvoer. Erg jammer hoor. Wij, plusminus acht man, zijn met de chauffeur langs de kust gereden naar Waterfront, een heel groot winkelcentrum. Rondom het centrum is het heel gezellig met uitzicht op het water met zeehonden. Maar door het weer was het niet mogelijk om lekker te wandelen.
De rest van de ploeg ging naar een museum en kwamen half één ook naar het centrum. Om half vier zijn we vertrokken naar het hotel voor ons galgenmaal.
Bij het uitstappen van de bus gleed ik van de bovenste trede naar buiten. Ik voelde direkt: dit zit niet goed. Had geen trek in het eten, dus ben rustig aan de kant gaan zitten. Heb daardoor geen afscheid kunnen nemen van onze Johan.

Zeven uur op naar het vliegveld. Daar aangekomen kreeg ik van Henk een bureaustoel aangeboden. Bij het inchecken ging ik een beetje naar voren leunen en viel weer languit op de grond. Ik werd door drie mannen weer op de stoel geplaatst, merkte wel dat ze een zware dobber aan mij hadden. Daarna kreeg ik een rolstoel. In het vliegtuig kreeg ik een plaats aan de gangkant, dus niet meer beenruimte. Als ik mijn been buiten mijn stoel zette was ik bang dat men mijn voet zou raken, want het is krap. Zo'n lange vlucht is wel een crime.

Op Schiphol aangekomen deden ze moeilijk over een rolstoel, was niet op tijd aangevraagd, hoe kon het nu anders? Ben toch na vele vijven en zessen met een elektrische kar naar de koffers gebracht. Naar buiten moest ik lopend op mijn tenen. Hennie en Johan hebben ons opgehaald.

Thuisgekomen heb ik direkt de dokter gebeld. Om half twee kon ik pas na de lunch bellen. Afspraak 14.50 uur. Dokter vond het nodig een foto te laten maken. Ik was met de auto ben langs Gerrit gereden, om te vertellen dat ik foto's ging laten maken en die ging mee.

Bij de röntgen werd gezegd: u moet naar de eerst hulp want het is stuk. Werd direkt geholpen. Mevrouw, wanneer heeft u voor het laatst gegeten werd er gevraagd, een uur terug dokter, maar waarom?, dat hoort u straks wel. Komt hij weer ik ga even uw hart en longen bekijken. Ik kreeg het Spaans benauwd en zei aan Gerrit die gaan mij opereren. Gerrit: heb je d'r weer met haar glazen bol. Ik ben toch niet gek?!, anders vragen ze dat niet!

Na, voor mij een eeuw, kwam hij: er moet een schroef in worden gezet, maar er is nu geen personeel, morgen wordt u opgebeld, dan hoort u wanneer u wordt geholpen. Nu zal iemand u in het gips zetten. Maar dan krijg ik toch loopgips geloof ik hé, ja dat denk ik wel, zei hij. Zo dan kan ik toch alles doen dacht ik. Niet afhankelijk zijn, dat is het belangrijkste.

Jl. vrijdagmorgen belt het ziekenhuis op. Dinsdag moet u bij de narcotiseur komen en vrijdag 30 november wordt u geholpen. Een dagbehandeling, dus hoop 's avonds weer thuis te zijn.

Dit was de afsluiting van de reis naar Zuid-Afrika. We hebben een mooie reis gehad met prettige mensen en de reisleiders, Arie en Henk, van DrieTour.


Gerrit en Truus

Laatste bericht van Tijn

Truus schijnt inderdaad bij haar uitglijder uit de bus een botje in haar enkel te hebben gebroken.(shit). Nu gaan ze geloof ik met een Black and Decker een reparatie uitvoeren. Na 3 weken weten we nu wat Bosbokkies, Zwartberg en Fijnbos betekent. Gewoon een soort antiloop, zwarte bergen en bos.

Nu ben ik klaar.

Tijn

Tijn en Nel ook weer thuis

Wat is het vreselijk om met 400 man in een vliegtuig te zitten. Je kan echt je kont niet keren. Het eerste wat je buurvrouw voor je doet is de stoel naar achter zetten. Volgend probleem is waar je je knieen laat. In je nek kan ik niet meer dus dan maar onder je stoel, waar je achterbuurman zijn onderdanen al heeft geparkeerd. Geen Robbeneiland woensdag. Het stormde en regende vreselijk. (Zuid Afrikaners zijn dan ook geen zeeheld geworden) Ze durvden niet de haven uit.

Tijn

Aanvulling van Nel.

Weinig eten gekregen in het toestel. Pas 10.50 uur (plaatselijke tijd 9.50) kwam er een schamel stukje ontbijt. Wel 5 x met sapjes langs geweest door sjagrijnige stuwardessen. Ik heb wel lekker geslapen een paar uurtjes.

Wat een afknapper om weer in Nederland te zijn, wat is het snel gegaan en wat hebben we veel meegemaakt. Afscheid genomen van de groep. En wat zal ik de andere van de bigfive missen

Nu even uitleggen wie wie was op deze reis:
Nel was de neushoorn (nergens bang voor)
Tijn de luipaard (kan goed tegen alleen zijn)
Astrid de leeuw (sociaal levend beest)
Truus de olifant (de kloek en bezorde tante van de groep)
Gerrit de buffel (spreekt voor zich)


Thuis gekomen boodschappenbriefje van Vincent. Helaas geen welkomst bloemetje zoals Karin had gesuggereerd aan hem. Voor de rest ziet het huis er keurig uit (althans beneden)

Ik ga nu een z-afrikaans wijntje nemen.

Nel

Weer thuis

Boehoe! Sniff, snik! Ik mis de 'reebokkies op links' en het ontbijtbuffet (ik weeg vandaag 70kg!!!). Ik mis het idioot vroege opstaan en het zitten in de bus. Arie die ons opzweept en Kobus die heftig toetert. Wat is het gek om in een supermarkt rond te lopen en Sinterklaasliedjes te horen. In de stemmen van de vreemden om mij heen hoor ik de stemmen van leden van onze groep. Wat heb ik een enorme stapel post (veel blauw :-( ) En wat roept mijn bed me.

Vannacht misschien een paar hazeslaapjes gemaakt, veel is het niet geweest. We zaten opeen gepropt in een overvol toestel. Gisteravond nog gegeten in het hotel en afscheid genomen van ons' Johan. Toen met de bus naar het vliegveld (afscheid van Kobus, die een ring had gekocht voor zijn meissie, om haar ten huwelijk te vragen), waar we veel te vroeg waren: het plan om bij elkaar te zitten ging niet op. Nel, Leen en ik hebben toen Monopoly gespeeld. Valentijn was de bank. Tjonge, wat heeft dat reismonopoly kleine lettertjes.


En Nel heeft haar laatste randen uitgegeven aan een armband van giraffenhaar dit keer. Truus werd op beide vliegvelden koninklijk rondgereden, nadat ze in Kaapstad nog een keer van de bureaustoel was gefl*kkerd.


Oja, mijn koffer is getraceerd, maar lijkt zich nu toch nog op Victoria Falls te bevinden, zucht....... ;-)

Ik ga nu maar slapen. Het was een FANTASTISCHE vakantie!!

Laatste dag Kaapstad & uitglij-actie Truus

Vandaag was het &%$#@#!!! weer. Enorm harde wind, regen. Het bootje naar Robbeneiland voer niet. Teleurstelling, was een van mijn wensen. Maar ja, overmacht, daar kan je niets tegen doen. Nel, Valentijn en ik dus naar het Natuurkundig Museum (Tijn heeft eindelijk z'n leeuw gezien) en ik nog naar de Art Gallery, die er vlakbij was. Truus en Gerrit hebben zich ondertussen langs de kust laten rijden, maar de golven vielen tegen. N&V en ik hebben het vertrekpunt van de boot met gevangenen naar Robbeneiland wel kunnen bezoeken: cellen met britsen, filmmateriaal etc.

Ook de Nelson Mandela gate aangedaan. Vervolgens hebben we geshopt bij het Waterfront. Nel heeft een armband met olifantenhaar gekocht, heel mooi. En ik (aangezien de Robbeneiland-dvd was uitverkocht) een luxe Mandela-dvd (met ZA-muziek-cd, een boek en een landkaart).


Voor het hotel stapte Truus als eerst 'af' (Zuidafrikaanse uitdrukking). Nou, dat was letterlijk AF: ze gleed uit op het trappetje de bus uit en hoorde een knak in haar linkerenkel. Haar goede enkel. Het deed niet genoeg pijn om te zeggen dat het gebroken is, maar wat er nu wel aan de hand is is onduidelijk. In Nederland maar naar laten kijken. Nel heeft haar vervolgens als EHBO-docente een schaatsverband aangelegd. Nu zitten ze te pimpelen in het restaurant. Het is wachten op de koffers in de bus laten zetten en vervolgens eten. Dan naar het vliegveld. Bij benieuwen of, vanwege de storm, het vliegtuig nog vertraging heeft.

Wordt vervolgd...

Stellenbosch

Om 8 uur vertrokken naar de botanische tuinen, Kirstenbosch. Langs gedenkteken van taalmonument en Hugenotenmonument. Lunch in Stellenbosch, bij Oom Samie se winkel. Tot 14.15 wandelen, waar de bus bij het Kruithuys staat. Dat is het oudst nog bestaande kruithuis (niet te verwarren met 't Kruitvat ;-)) van de VOC-tijd. Vervolgens naar wijnproeverij Spier. De naam van onze reisleider! (toeval) Wij kregen 5 soorten wijn te proeven.


Terug bij de bus lag het merendeel van de vrouwen te zonnen.
16.00 uur vertrokken en 16.30 nog even bij een boekhandel een Zuidafrikaanse bijbel gekocht.

Vanavond een prettige afsluitingsavond met iedereen beleefd. Onze reisleider, Ari Spier, wilde geen kado, dus kreeg hij een lege doos met de naam van het wijnhuis Spier erop. Henk, onze reservereisleider, kreeg toen een Zuidafrikaanse bijbel. Maar we wilden ons opperhoofd natuurlijk niet teleurstellen en gaven hem ook zo'n bijbel. Het was erg gezellig.


Morgen gaan we nog naar het Robbeneiland. En hopelijk shoppen in het Waterfront, ons laatste geld verbrassen.

Groeten van Truus en Gerrit en de rest van de Big Five

P.S. Anneke, het was zeker een tsunami!!

Aanvulling Kaap de Goede Hoop

Tijn geeft nog als aanvulling dat hij alle beesten heeft gezien..... behalve de leeuw. We moeten dus weer terug omdat hij daar erg gefrustreerd door is.

Kaap de Goede Hoop

Vandaag naar het uiterste puntje bij Kaapstad. Voor de 2e keer ingebroken in de bus en nu zijn er jassen gestolen. Dus aangiften enz. doen. Eerst nog even vertellen dat niet alleen Gerrit gevallen was, maar ik ook. In Hermanus. Ik viel voluit op mijn postzegel. Stekende pijnen door mijn linkerhand. Ik kon (heb ook) even gehuild van de pijn. Gelukkig voelde alle botjes wel nog heel aan. Mijn pink en linker ringvinger zijn blauw en gezwollen. Maar ik kijk wel uit om hier een foto te laten maken. Arie is naar een ziekenhis geweest en toen moest hij gewoon 2 uur wachten en dan krijg je eerst nog een soort verpleger. Als deze het ernstig genoeg vindt komt de dokter pas. En niks geen voorrang voor toeristen of zo (negatieve discriminatie?). Gelukkig heb ik toch kunnen genieten van de walvissen (ook een orka).
Johan, onze Zuidafrikaanse gids, heeft gisteravond wat verteld over de politieke ontwikkelingen in de loop van de jaren hier. Hij zei een onbevooroordeeld beeld te willen geven, maar het kan niet anders of het was ingekleurd. Hij is hier opgegroeid en dacht ook dat het zo hoorde (met discriminatie enz.). Maar menselijk gesproken vond hij discriminatie ook heel fout.

Vandaag weer een uitstekende dag. De Tafelberg had een kleed (wolk), dus een goede beslissing dat we die gisteren gedaan hebben.

Eerst een stop bij de 12 apostelen. Dat is een bergketen met 12 punten. Daarna een koffiestop (met kraampjes) in Houtbay. We probeerden een mooie kustweg te volgen, maar die was te gevaarlijk. De bus moest halverwege keren. Met behulp van wegwerkers werd een stuk beton weggeschoven, anders kon de bus er niet door. Er liepen wilde struisvogels links en rechts van de bus. En een bonte bok konden we bewonderen. Zelfs bavianen waren in het wild langs de weg. Ze schijnen heel brutaal te zijn, maar op de punt hebben we ze niet gezien. Een geweldig gezicht zo op Kaap de Goede Hoop. Aan de ene kant de Indische Oceaan en aan de andere kant de Atlantische, waar de golven meer beukten op de kust als bij de Indische kant.


Na de verplichte fotosessie voor het bord met de mededeling "Cape of good hoop", waarbij we iedereen wegbonjourden, gingen we op weg naar echt de top.


Met een treintje konden we helemaal naar boven en een klein stukje nog met de trap en daar stonden we dan. Prachtig uitzicht. Na en lunch in een leuk vissersplaatsje naar de pinguins. De groep heeft een enkele gezien en Astrid en ik (Nel) gingen verder en liepen met Johan mee. Daar kwamen we bij een hele groep pinguins (zeker 100), alleen je moest entree betalen en je liep niet tussen ze in maar stond boven ze en dus heel dichtbij. De beestjes voelde zicht heel veilig. Tijd te kort voor de botanische tuinen. Die komen nog.


Zo nu mag ik (Tijn) weer iets schrijven.
Vanaf de Kaap is het nog 6.000 km naar de Zuidpool en bijna 10.000 km naar Amsterdam. We hebben geen seconde spijt van deze reis. Veel mooie landschappen gezien: bossen, bergen, woestijnen en zee-en. Alleen het grote verschil tussen rijk en arm is heel erg. Ook is het geen land om een auto te huren en links te rijden. Dit is absoluut af te raden.

Groeten van Tijn en Nel en de rest van de bigfive.

Kaapstad!

Nou, daar zijn we dan, gisteren op ons eindpunt aangekomen! In Kaapstad blijven we tot woensdagavond. Donderdagochtend om 0.25 uur (geen tiepvaut!) vertrekken we met het vliegtuig. Ja, we stonden eergisteravond sterren te kijken. Johan wees ons het Zuiderkruis. Valentijn wist te vertellen dat wij nu de andere helft van de maan zien, dan als we op het noordelijk halfrond zijn. Iemand zag een dubbele ster, ik zei dat wel te begrijpen, na die lekkere glaasjes ZA-wijn! ;-) Arie was dus erg de weg kwijt: burn-out. Alle hens aan dek: reiscommissie moest aan de bak. Er werd al gegrapt: nu wil je zeker je geld terug he, je hebt toch wel twee keer de sleutels moeten verdelen! Vandaag werd mij overigens verteld dat als we een bonte avond willen, dat de reiscommissie dat dan moet organiseren. Ja, lekker hoor, ik ben op vakantie!! En het is een idee van Drietour. Ik hoef helemaal geen bonte avond! pff Arie kreeg vandaag alweer 'praatjes', dus die knapt gelukkig op. Hij was nog naar een arts geweest, die hem kon geruststellen en hem nieuwe pillen verstrekte. Weer een andere -pam. Hij hoefde dus niet gerepatrieerd te worden. Zou toch ook jammer wezen. Afijn, we hebben gisteren meer dan 500km gemaakt. Ik moet zeggen, de tuinenroute valt me tegen. Veel droger dan ik verwacht had. Of ik snap de schoonheid er niet van, dat kan ook natuurlijk ;-) We lunchten eindelijk eens echt Afrikaans: op een heerlijk plekje buiten -> boboti, struisvogelsteak (leek meer op een quiche) en wat dies meer zij. Ik natuurlijk standvastig aan de gebakken aardappels. En ze hadden ook pompoensoep. Gestopt in Hermanus: walvissen kijken. We zagen volgens Johan een volwassen walvis met een kleintje. Ik meende alleen een staart te zien, met de verrekijker dan. Ook een Aloe Vera winkel/fabriek bezocht. Ze beweerden dat de vrouwen er 20 jaar jonger, en de mannen er 10 jaar jonger door werden. Nou, de verkopen liepen goed, dat begrijpen jullie! Vandaag zondag, dus vanochtend kerkdienst. Ik ging weer mee: Baptistenkerk. Als gasten zongen wij ook voor. Gisteravond bij de dagafsluiting werd nog geopperd te oefenen, maar dat werd uiteindelijk toch niet nodig gevonden. Toen werd gezegd dat we niet zouden zingen, en nu ineens dus toch wel. Gelukkig zat m'n zangbundeltje standaard in m'n tas. En ik moet zeggen, we hebben de Hollandse eer hoog gehouden: we zongen prachtig. Wel was het goed dat Valentijn er niet bij was, want die had mijn statement gelijk onderuit gehaald, uiteraard ;-) Nel en Valentijn sloten zich bij ons aan in de haven. Erg leuk daar! Veel mensen, winkeltjes, en je kunt er rustig alleen rondlopen. EINDELIJK veilig! Zeehonden buitelen over elkaar in het havenwater! Vervolgens door naar de Tafelberg. Dat was echt FANTASTISCH! Te weten dat je op het zuidelijkste punt van Afrika bent, op de ENORME rots die 1000m boven de zeespiegel ligt. En we hadden kraakhelder weer, wat een uitzonderlijkheid is, je moet geluk hebben. We reden weg en toen zagen we de wolken er als een deken overheen trekken! Enorm mazzel dus. De wetenschap dat de VOC-zeevaarders deze kaap omzeilden (laten we het maar niet over hun mentaliteit hebben ;-)), geeft een nostalgisch, indrukwekkend gevoel. Toen nog even door een park gelopen en een deel van de stad, waar Johan vaak was. Hij heeft namelijk in Kaapstad gestudeerd en warme herinneringen aan deze stad. Nou, dit was weer een uitgebreide beschrijving van wat onze rustdag had moeten zijn!! Als ik thuiskom ga ik vier dagen bijslapen!!! Pff, wat een uitputtingslag!! :-)

Oudtshoorn

Vandaag 7.50 uur vertrokken van Protea hotel.
Via Plettenberg Bay, waar we met z'n vijven op een etage zaten en wij hadden alleen een hele kamer met koelkast enz. Via George met de chokke chokke treintje, een prachtige rit langs de kust, een rit van 2 uur via Kayman river (=krokodil) naar Mosselbay. Daar niet lekker gegeten.
Onderweg naar de struisvogels nog gestopt op de Robertsonpas om foto's te nemen. Langs de Zwartweg kwamen we veel struisvogels tegen. Bij de struisvogelfokkerij reed onze chauffeur de bus tegen een boom. Achterraam kapot en een deuk. Dus wij in de tocht en uitlaatgassen. Astrid heeft gereden op een struisvogel waarbij haar het angstzweet uitbrak. Het mannetje (struisvogel) heette Jack de Ripper en het vrouwtje heette Nora de Stripper. We hebben ons naar gelachen.


17.00 uur zijn we naar het hotel gereden.
De reisleider is niet goed geworden, toen heeft Astrid hem wat geholpen met de sleutels voor onze nieuwe hotelkamers, wat heet, weer een eigen huisje, perfekt zeg.
Astrid heeft nog haar koffer niet dus zal ze wel niet meer krijgen. Nel en Tijn en denk ik nog meer zijn nu naar de sterren aan het kijken. Ik denk dat Gerrit nog aan de tafel zit. Ik had het bad vol laten lopen voor het eten, toen stapte ik erin en wilde de stop eruit trekken omdat hij zo vol was, toen gleed ik uit alles erover tot in de kamer. Wat heb ik staan dweilen zeg.
Luitjes het allerbeste en morgen gaan we naar het laatst hotel. Daar blijven wij tot aan woensdag als wij terug keren naar Nederland. Veel kusjes van ons allen. doei doei.

Plettenberg bay

Na een paar off dagen zijn we nu eindelijk weer in de natuur. In Port Elisabeth ging de vrijwillige detentie gewoon door. Johan (onze z-a gids) sloot wel erg leuk af gisteravond. Hij kwam binnen met een koksuniform (met muts) en een grote taart. Die hadden wij nog te goed omdat we een luipaard hadden ontdekt.


Vanmorgen vroeg op pad. De tuinroute op weg naar Hotel Keursboom River aan de Keursboom rivier. Eerst bij een enorme brug gestopt en er aan 2 kanten overheen gelopen en gefotografeerd. Daarna naar een 800 jaar oude boom (9 meter omtrek) door een prachtig stukje oerwoud.


Vervolgens naar Tsitsikamma National Park. Een prachtige rit die uitkwam op een stuk strand/rots, waar de golven met machtige kracht op de rotsen beukten. Onder het eten zag Tijn 2 walvissen en een dolfijn en was dus niet meer van de kust af te rammen. Astrid en ik waagden ons aan een levensgevaarlijke wandeltocht. Diepe kloven, nauwe paadjes, gladde grond en overhangende takken. Daarbij vlogen om ons hoofd, de papegaaien en andere inheemse vreemde wezens. Op een uitkijkpost zagen we zeker honderd dolfijnen (dit is niet overdreven) ze doolden en sprongen in het water rond. Prachtig om te zien. Maar wij moesten natuurlijk weer op pad, anders was de bus weg. Aangekomen in een mooi gelegen hotel bleek dat Gerrit en Truus een asociaal groot appartement hebben. Wij (As, Tijn en ik) een soort kinderkamer, maar wel met een geweldig uitzicht. De visarenden zitten voor ons raam en Tijn heeft hem ook zien vliegen, maar dat ziet hij wel vaker.

Groeten van Tijn en Nel en de anderen

Umtata, Grahamstown en Port St. Elizabeth

Zow, daar zijn we weer. Ik zit in een internetcafeetje, om de hoek van het hotel. Het is hier gevaarlijk op straat, zo gevaarlijk dat onze gids ons heeft geadviseerd niet alleen de straat op te gaan. Toch heb ik Truus, Nel en Valentijn, na het winkelen, naar het hotel gestuurd, die ene hoek moet lukken.....

Ik heb dus niet alle aantekeningen bij de hand, dus even uit het blote hoofd. In Umtata zaten we in een hotel waar we ook de straat niet op mochten. Veel mooi landschap gezien, veel Mandelahuisjes. We hebben de laatste twee dagen 900 km gemaakt. Veel zitwerk dus, en we eten erg goed. Ik ben volgens mij aangekomen, daar zal de bedrijfsarts blij mee zijn ;-)

We zitten in een monumentaal, Victoriaans hotel. Prachtig dus, maar helaas voelen we ons zo langzamerhand teveel gekooid. In Kaapstad zal het veilig zijn, heeft onze gids beloofd. En dat zijn de laatste vier dagen...

Nu vraagt een Zuidafrikaner hoe het met me gaat. De blik in z'n ogen bevalt me niet. Erg gezellig. En hij gaat nu vlak naast me zitten bellen, dit wordt spannend :-(

Afijn, na Umtata hebben we het Nelson Mandelamuseum bezocht. Interessant. Heb vandaag ook zijn memoires gekocht in het Engels, want ben door m'n ene boek (Een schitterend gebrek van Japin) heen.

In Grahamstown o.a. schoenen gekocht, 's avonds bleek dat ik twee rechterexemplaren had! Vandaag kon dat gelukkig geruild worden hier in Port Elizabeth.

Lunchen doen we veel in Wimpy's. Dat is teveel patat en gefrituurd, dus vandaag hebben we voor de Griek gekozen. Lekker vis een keer. We waren in Bataviastad, volgens Tijn en Nel. Wel veilig, volgens onze gids. We konden zelfs alleen op het strand lopen.

Vanochtend in een township geweest. Rondrit van ruim een uur.
Zowel in de nieuwbouw geweest (als bewijs dat er veel gebeurt) en ook de echte krotten, en een jeugdcentrum. Daar wordt veel voor jongeren gedaan. Er was ook een creche. De peuters roepen in koor (sommigen met een wintermuts op!) 'cheese' en lachen dan (blijkbaar veel van dit soort bezoek??). Heel grappig. Er werden ook mooie beeldjes gepottenbakt en sieraden. In het huisje van golfplaten aan de overkant mochten we binnenkomen en daar verkocht de vrouw des huizen haar eigen keukenschort, ketting en zo nog meer zaken aan de bezoekers uit Europa. Zo had ze in EEn dag waarschijnlijk een maandsalaris bij elkaar. Strategische plek om te wonen!


Overigens waren de meningen verdeeld over het bezoek aan het township. Crisisberaad met de reiscommissie. Dus vandaar dat het bezoek kort werd gehouden (jammer, naar mijn mening). Sommigen vonden het aapjes kijken, anderen vonden, dat de overheid nu maar eindelijk eens wat moet doen, en dat we al genoeg schroot hebben gezien (Valentijn), ikzelf vind dat je pas goed kunt beoordelen hoe het is als je je er zelf een beeld van hebt kunnen vormen. Afijn, diegenen die gingen (allen minus vijf) vonden het achteraf interessant.

Karin, je moeder gaat je proberen te bellen n.a.v. je smsje!

Mthatha

Wat een drama met internet. Pas op er zijn nu foto's geplaatst. Vandaag in Mthahta aangekomen na een rit van ruim 400 km. Onderweg aangehouden door de politie. De chaufffeur dacht dat hij te snel reed, maar het was alleen controle voor de papieren. Het Nelson Mandela museum bezocht.


Rotzooitje met allerlei prul die hij gekregen heeft van iedereen. Gisteren zijn Tijn en ik met nog 4 mensen naar het science museum geweest in Durban en het aquarium.

He he eindelijk gelukt. vreselijk als je maar 15 min. hebt om een bericht te maken. Zuid Afrika is een verschrikkelijk mooi land alleen moet er eens een keer iemand met een stoffer en blik komen om de boel op te vegen. Wat een diep treurig gezicht al die rotzooi op straat. Niets is af of eens een keertje geschilderd. Elke regering zou zich diep moeten schamen om een land zo te laten wegrotten Ik heb er geen ander woord voor. Diepe schande. Het land is prachtig maar in de steden is het nog erger dan op de smerigste vuilnisbelt in Nederland.

Het eten in Durban vond ik bedroevend Koud en taai en alke avond het zelfde. Verder gaat alles goed en gaan we nu aan de koffie. Doei.

Durban

Za morgen 9 uur vertrokken. Bus vannacht ingebroken.
De dag begint zonnig, later mistig.
Rijden langs Pietermaritzburg, waar wij een museum bezoeken (Natal of Kerkje Gods belofte). Bananen expres treintje, verkeersbord (pas op koeien).
Microfoon van de bus gemaakt.
Na 2 uur file een wandeling in Pietermaritzburg langs gemeentehuis waar jongeren net afgestudeerd waren.

Vervolgens naar Voortrekkersmuseum. Onderweg valt Gerrit, alles liep goed af. Filmtoestel hield hij in de lucht.
Naar restaurant in botanische tuinen. 3 bruidjes gezien.
Naar hotel in Durban. Hier niet veilig. In groepjes moeten we de straat op, ' s avonds binnen blijven. Ook geen camera's aan. Vanmorgen naar een kerk geweest. Soort haleluja, bomvol zat hij, een soort Jomanda. Nel en Valentijn naar museum geweest en Seaworld. Astrid heeft in de zee pootje gebaad. kus truus. hier leuk en gezellig.

Maandag 5 november tot en met vrijdag 9 november

--de safariblog van Nel van 9 november is vandaag 11 november pas terecht, dus vandaar een dubbel verhaal over hetzelfde! Ach, verschillende invalshoek... altijd leuk!)--
Tja, zo'n blogspot schept verplichtingen! Daar zit ik dan te internetten in het letterlijk levensgevaarlijke Durban, en het is al 23.30 uur.

Maandag 5 november was mijn verjaardag en die dag was het mijn beurt om te schrijven, maar de dag was zo vol gepland, dat er niets van kwam. En de dag erop gingen we naar Swaziland, waar zelfs geen telefoonverbinding was. In Hluhluwe (uit te spreken als sjloesjloewee; maar spreek ik uit als ze-sloerie!) ook geen internet, maar nu eindelijk zijn we weer in de lucht.


Alle hotels zijn overigens superdeluxe. Als we dan een keer geen internetverbinding hebben, geen koelkast, geen fohn of tv vinden we het, als volleerd verwende nesten, het alweer primitief worden.....

Afijn, even chronologisch de gebeurtenissen, voor zover ik ze nog weet, er gebeurt teveel om te onthouden, gelukkig hebben we de foto's nog!

Maandag begon met dikke kussen van de andere big five leden, om gevolgd te worden door een lang-zal-ze-leven in de bus, een goed begin! We zaten al op een onchristelijke tijd (6 uur geloof ik) in de bus, ter uitvoering van een safari. Onze stoere reisleider Johan vertelde over de zwarte mamba, de giftigste slang ter wereld. Er zijn slechts vijf mensen ter wereld die een beet van deze slang hebben overleefd, en daarvan kent hij er drie. Johan kan sowieso boeiend vertellen over de natuur om ons heen. Hij heeft in het Krugerpark tien jaar als onderzoeker doorgebracht, hij onderzocht de breekoparend. Is nu geen onderzoeker meer: dit soort betaalde banen gaat tegenwoordig naar de zwarte mensen. Apartheid gaat nog voort dus, alleen in omgekeerde richting.

Maar goed, even terug naar de sappige verhalen over de zwarte mamba: een man was gebeten in zijn duim. Een beet van dit lieve diertje is dodelijk binnen 15 minuten, dus de beste man heeft gedaan wat hij het best kon doen: zijn duim eraf hakken. Hij heeft het overleefd. De volgende lag drie weken in coma voordat hij bij kwam en de derde wist nog op tijd het ziekenhuis te bereiken. Het vermoeden bestaat dat in het laatste geval de slang zijn gif net op een andere manier was kwijtgeraakt.

Maandag zien we veel dieren, we hebben dus een ochtendsafari en daarna een avondsafari. Terwijl bij Karin (dochter Truus) de vlammen uit de magnetron sloegen, zien wij springbokjes (impala's, oftewel 'springapparaten' volgens Truus), olifanten, buffalo's, giraffe's, hyena's met twee kleintjes. Een olifant laat zijn uitwerpselen achter op de weg. Terwijl de een dit 'schijten' noemt (Nel) zegt mijn achterbuurvrouw keurig: 'kijk, die olifant is aan het drukken op de weg'. Nee, da's geen Beenhakkertaal :-))))


De maatschappij van de springbokjes is overigens een verhaal op zich: het sterkste mannetje mag alle vrouwtjes ' bespringen' zeg maar. De overige bokjes worden verbannen uit de groep, en leven samen in aparte groepen. 'Zij die niet mogen' bedacht iemand als naam voor deze arme bokjes...

Ikzelf heb me inmiddels opgeworpen tot lid van de reiscommissie (samen met Aad en Tenno). Waar Gerrit me natuurlijk voortdurend mee plaagt. Zo van: dat probleem moeten we maar voorleggen aan diegene die ik ken in de reiscommissie. DrieTour heeft de verplichting gesteld dat de reisleiders een reiscommissie moeten instellen, om de wensen uit de groep door te geven en de reisleiders' financien in de gaten te houden. Drie weken is een lange tijd. Gelijk toen ik me had opgegeven, had ik al spijt, maar ik kreeg de verzekering dat we misschien maar twee keer bij elkaar hoeven te komen. Vandaag bleek het al een goed instrument te zijn.

Overigens, mijn koffer is nog steeds niet terecht. Ik heb nu maar opdracht gegeven om de koffer terug te sturen naar mijn huisadres.

Dinsdag 6 november
naar school in Malelane geweest. Schriften, pennen e.d. gekocht. Enorm dubbel gevoel om daar op bezoek te gaan. Sommigen geloofden niet dat het zo slecht kon zijn. Maar de reisleiders verzekerden ons dat ze van ons bezoek niet op de hoogte waren en de bus van Drietour was er vorig jaar gestrand, dus vandaar dat dit schooltje bekend was. Kinderen van drie tot 7 jaar. Heel schattig, heel armoedige lokalen ook. HEEL armoedig. SMERIGE toiletten. Swazikinderen, die geen geld hebben, want ouders werkloos. Al het geld dat binnenkomt gaat op aan vervoer van en naar school en het eten dat de kinderen op school krijgen.


Via de grensovergang Jeppe's Reef reden we door een enorm mooi gebied naar ons hotel bij de Magugadam in Swaziland, Pigg's Peak. Slecht geslapen, de haan voor de deur hield me vanaf drie uur wakker. Prachtige rondeeltjes aan het water bij de dam. Grensovergang was een hele toestand. Swaziland is heel autonoom. De koning heeft het er erg naar zijn zin: elk jaar kiest hij een nieuwe maagd. We genoten van de Swazishow en een Swazidorp, waarvan we eigenlijk niet geloofden dat Swazi's nog echt zo wonen: in hutten.

Woensdag 7 november
***naar Hluhluwe. We bezoeken een glasblazerij. Prachtige servetringen gekocht, enórm oponthoud door betalen met credit card. Dit komen we vaker tegen: het begrip van bestellingen of verzoeken in duidelijk en simpel Engels gesteld, moeten vaak vijf keer (niet overdreven!) herhaald worden.


De inheemse markt in Mbabane valt tegen. Het blijkt een soort toeristisch marktje te zijn. Onze gids is erg bezorgd dat ons iets overkomt en brengt ons alleen naar superveilige plekken. Wat we niet altijd leuk vinden, maar het blijkt - ook uit reisverslagen van vorige groepen - erg nodig te zijn.

Donderdag 8 november
bootsafari in St. Lucia's Wetlands Park, die sinds twee weken niet meer zo heten. Slecht weer. Overigens al sinds maandag slecht weer. Onweer dat de hele nacht duurt, drie nachten achterheen. Veel regen, het lijkt wel herfst hier!!! Vandaag horen we dat bij jullie de Oosterscheldekering dicht is gegaan voor het eerst sinds z'n bestaan. Gerrit heeft de wereldomroep geluisterd en het nieuwtje gaat als een lopend vuurtje door de bus. We zien krokodillen in het Wetlands Park (wat zijn die onzichtbaar zeg!) en visarenden.

Aan de middagsafari doen Truus en Gerrit niet mee. Dat is maar goed ook: het regent, het is koud, MAAR we hebben vreselijk veel lol. Het is toch te gek dat je in Afrika zit met een regenpak aan en twee dekens over je knieen om maar warm te blijven!!


We zien nijlpaarden, neushoorns, zeebra's. Geen olifanten, en, GEEN leeuwen!! Terwijl Johan die wel had beloofd. Ja, zegt hij later, je kunt er ansichtkaarten van kopen. En ook kan je nog zeeleeuwen gaan kijken, aan de kust...... zucht :-)


Vandaag 9 november rijden we door Zululand naar Durban. We stoppen in Stanger en eten daar wederom in een Wimpy c.q. hamburgertent. Dat willen we voortaan anders, wordt aan de reiscommissie doorgegeven.....

Verder bezoeken we een Indiase markt. Sieraden af, fototoestellen in de bus, geen tassen mee, alleen wat los geld in je broekzak. Eerlijk gezegd valt alles in Durban tegen. De Indiase markt heb je ook in Beverwijk. En standbeelden heb je overal. Veel bijzonders van Durban krijgen we niet te zien. Of weten onze gidsen het niet??

Kortom ( ;-)), we hebben het enorm naar ons zin. Hebben veel lol, kijken samen naar de foto's op de tv (Gerrit heeft alle apparatuur bij zich) en eten ons klem. Ik ga naar bed, pffff....

Bericht van Valentijn

lieve ex collega's
We zijn nu in 5 landen geweest. het is prachtig maar de armoede is schrijnend. Durban spant de kroon. Het diner deze avonds schat ik op een 4 op de schaal van 1 tot 10. Lekker weertje hier (net Holland). We hebben alle denkbare beesten gezien allen GEEN leeuw. Jammer he?

Groeten Valentijn.

Commentaar van Truus

We hebben het naar ons zin alleen die telefoon gaat niet zo. Door het proberen om contact te krijgen en een paar smsjes is mijn 40 euro weg. Karin, het licht zou 's avonds tot 12 uur uitgaan, maar je hebt het uitgedaan hoorde ik van John. Verder zijn wij nu in Durban. Mooie hotels, maar ongezellige zaal met een bar en herrie. Ik weet niets meer, omdat het nu onverwacht achter de computer kon. Astrid zal denk ik wel een beter verslag maken, want die heeft een kladje.
Groetjes Truus en Gerrit Kus

Safari

ja nu moet ik verder en ik zit al in Durban. Op 5-11 zijn we natuurlijk op safari gegaan. Olifanten op de weg en grote kuddes buffels en giraffen. Ik ben even de tijd kwijt dus misschien klopt het niet allemaal. op 6-11 2 x op safari 's morgens weer de beesten en 's avonds natuurlijk ook. Heel spannend met schijnwerpers. We zagen een prachtig luipaard fantastisch. Ook de accomodatie is bij het Kruger park fantastisch.


op 7-11 vertrek. Schooltje onderweg bezocht. Schriften en nog meer nuttig materiaal afgegeven. Ik had een dubbel gevoel. Heel armoedig en verschrikkelijk verwaarloosd gebouw. De kindertjes dansten en zongen voor ons (ik vond het naar). Na een barre rit. (holland weer) belandde we bij een prachtige lodge. Leuke ronde huisjes. As en wij alleen maar gescheiden door een deur. Prima eten. Maar jammer dat het regende en erg dampig was.

8-11 vertrek en 's middags naar en Zulu show, net Arnhem openluchtmuseum. Ze denken zeker dat we echt geloofde dat ze daar nog woonde. Voor de heren een teleurstelling omdat de dames met gedekt bovenlijf dansten. Johan had gemeld dat het een Christelijke groep was.


Ik ben de draad kwijt omdat we 8-11 een bootsafari hadden, dus de tijd klopt niet erg. Weer erg slecht. wij hebben meer gezien Chobe nat. park. 's Avonds zijn Tijn, As en ik op een vacultatieve safari gegaan. Je had ons moeten zien. Dekens om en pocho's en het was erg rustig in het park met dieren. En Tijn wilde wel zo graag een Leeuw zien. Helaas, De terugtocht was een dodenrit. storm en regen en een ranger die steeds buiten het raam moest hangen om te kijken waar hij reed (met 100 km per uur) omdat zijn ruitenwissers het niet deden. Maar wel heel dichtbij veel beesten gezien.

9-11 zijn we in de gevaarlijke stad Durban beland en we mogen het hotel niet uit (shit). Maar we gaan toch, zonder geld, sieraden of andere bezittingen. we zien wel. Het diner was zeer matig, maar de kamer heeft een prachtig uitzicht op de Indische Oceaan.

Krugerpark

Een gedeelte van de groep ging ter kerke, wij (Tijn, Nel, As) dus niet. Zij hadden een heel fijne dienst in het Afrikaans. Wij zwommen in het zwembad. Astrid met een broek van mij, mijn lievelingsbroek met witte stippen, die nu dus verpest is door de toevoegingen in het water. Waarschijnlijk zeer sterke giftige stoffen. Wij zullen dus ook wel opgelost zijn over een paar dagen (fijn he?). Daarna gingen de die hards weer op stap. De jacht was weer begonnen. Illegale geweren achter in de bus en de gifspuiten in de tas. Het eerste beest dat we zagen was er weer een van de big vijf (onze stand is nu 4): een neushoorn.

Daarna weer de nodige prachtige beesten, olifanten, impala's, giraffen en gnoes. De gids beloofde koeken te bakken voor diegene die de eerste luipaard spotte. En ja hoor (kans 1:10) wij zagen hem. Nog geen 10 meter van de bus lag hij heerlijk zijn maaltijd te verteren, toen die vervelende Hollanders hem kwamen storen. Hij stapte dus maar op. Wat een prachtig beest. Iedereen in vervoering inclusief de gids. De thuisblijvers (het was immers zondag, de dag des Heren) dorsten wij deze zegening niet mede te delen. Onze lieve Heer had ons duidelijk gemaakt dat wij de juiste keuze hadden gemaakt. Thuis gekomen hebben wij gezegd niets gezien te hebben. De reisleider was echter zo onder de indruk dat hij het toch verteld heeft. En nu net, het is half elf en iedereen is op bed, hebben wij 3 nijlpaarden voor het hotel gespot. Met de schijnwerpers. Morgen moeten wij om half vijf uit bed ('s morgens), dus het hele zooitje is al naar bed, behalve wij natuurlijk. Tijn en ik aan de drank en As aan de PC en die heb ik nu even weggejaagd. En nu gaan Tijn en ik ook naar bed en As nog niet (ze zegt wel van wel, maar ze kan hier gratis internetten, en ze slaapt toch niet, dus beter je nacht nuttig besteed achter de PC). Goênacht iedereen.

Nel enz.

ps iemand had een aap op de kamer. In plaats van blij te zijn is ze gillend de douche ingerend, gek he
pps telefonisch bereik wisselt, maar is redelijk tot goed

Gods windows

hallo hier ben ik dan ook een keer Truus
Vandaag een hele lange rit gehad. We zijn langs de Blyde en Treurrivier gereden en hebben pannekoeken gegeten. Nel heeft een blouse gekocht en Astrid een broek. Astrid haar koffer nog niet terecht. We hebben apen, bavianen, gezien langs de weg in het openbaar. We zitten in een prachtig hotel naast het Kruger park. Allemaal huisjes apart, naast elkaar. Alles is fantastisch. Karin je bericht hebben we gelezen, we hebben in een deuk gelegen met je twee theedoeken. Verder gaan we nu ff lekker borrelen in het huisje.

Afscheid Vic Falls + reis + Pretoria

Nou, de Big Five zijn weer bij elkaar hoor. Het had heel wat voeten in de aarde, óver de aarde eigenlijk, maar we voelen ons compleet nu!

Gisterochtend 1 november zijn Nel, Tijn en ik eerst afscheid gaat nemen van de watervallen. Inmiddels was het iets vochtiger geworden en waren de camera's niet helemaal veilig meer. Maar wel intenser dus!


Italianen stonden een autochtoon, die stond te balanceren op het randje van de watervallen, aan te moedigen te springen, maar het leek alsof hij de taal niet verstond. Ik nog fanatiek filmen, maar nee, geen film geschoten waarmee ik de kosten van mijn reis eruit heb...

Na afscheid van de enorm prettige mensen (de Lonely Planet meldde dat de toerist een 'koninklijk onthaal' kan verwachten, nou, dat klopt 100%!) in een land dat geen groter contrast kan vormen dan met het onze, wij naar Johannesburg gevlogen. Valentijn verwachtte uit een toestel dat net geland was zijn collega, maar heeft Marja niet gesignaleerd.


Eenmaal in het vliegtuig gooide Nel in afgrijzen om het feit dat ze een 'broodje vegetarisch' voorgeschoteld kreeg (gewoon een broodje kaas) een glas rode wijn op haar spiksplinternieuwe witte hoofddeksel. Ach, als je maar wat te doen hebt tijdens zo'n reis he...

In Jo-burg op jacht naar de koffer. Na geploeter langs de verschillende loketten en het doorspitten van een tweetal ruimtes met koffers, moesten we constateren dat de gezochte koffer er niet bij was en we twee uur verder waren. Ook kwam ik er vandaag achter dat er toch wat spullen met emotionele waarde in mijn koffer zaten, onvervangbaar dus :-((
Maar goed, we geven de hoop niet op: hij duikt vast nog ergens op..... (!!!!!!)

Ondertussen waren Truus en Gerrit vertrokken naar dezelfde bestemming. Door een incheckfout zaten ze apart en dat bleek het cabinepersoneel niet recht te kunnen breien. Toen ze om 24.00 uur in ons hotel in Pretoria aankwamen, vingen Tijn en ik de wereldreizigers op. Nel, knock-out, maar uiteindelijk toch nog ontwaakt uit haar coma, kon hen in haar pyjamaatje begroeten.

Vanochtend ontbijt met de 35-koppige groep. Jacobus is onze chauffeur, Johan onze Zuidafrikaanse reisleider. Helaas was onze Nederlandse reisleider kapot door slaapgebrek e.d. (met een verspreking typeerden we 'm als: slaaplijder). Maar nu Truus Arie heeft volgestopt met haar -zepammen, gaat hij morgen weer als een speer!

Vandaag rondtocht door Pretoria, Jacarandastad.


Krugerhuis: stoelen die schoonvader van Gerrit had geschonken stonden, opgeknapt, in vol ornaat in het museum.


Ook de Beenhakkers-Statenbijbel bleek terecht ;-)


Voortrekkersmonument: indrukwekkend en wat DIEP! Je krijgt er weke knieën van.

Toen nog even winkelen: een nieuwe koffer gescoord en wat kleding. Wat prettig weer wat anders en schoons aan mijn lijf te hebben.

Langs townships reden we naar Middelburg. Vandaag voor het eerst de dagafsluiting die traditioneel wordt begeleid door wat stichtelijke woorden en gezang (DrieTour is een christelijke organisatie). Het thema was 'ont-moeten'. Helaas móeten we morgen weer om 6 uur op... zucht ;-)

Vincent, bel Oma even dat alles goed gaat met ons. En bel je vader ook 's een keertje, want hij mist je.

Karin en Mark, verzoek van jullie moehoeder om persoonlijke berichten te melen naar haar eigen mailadres, zij kan dat hier gewoon lezen.

Nou, na deze uitvoerige terugmelding ingegeven door ons allen,
garoeten van The Big Five!

Vervolg Victoria Falls en Botswana

Ik heb mijn beauty case teruggekregen vandaag. Dat is best fijn, maar ja, in de grote koffer (die ik nieuw had gekocht op Schiphol, omdat hij uit elkaar viel op de roltrap!) zitten de belangrijkste spullen. Zoals de plasgootjes voor vrouwen en wat dies meer zij.

Oja, ik heb nog een kadootje gekregen van Tijn en Nel: zij kregen gratis condooms bij de Botswaanse grens. Maar ja, nu zit ik in een dilemma: ik mag immers geen sex hebben buiten de groep. Zucht. Het leven is niet makkelijk! ;-)

De Victoriawatervallen waren fantastisch mooi, maar, het moet gezegd, ze kunnen nóg mooier zijn: ze hebben momenteel namelijk de droogste tijd van het jaar achter de rug, en een deel staat droog. Dat mocht de pret niet drukken, zoals Nel al schreef.


Erg aardige mensen hier overigens. Wat mij betreft komen we in mei terug (natste tijd is dan geweest!!). Hotel fantastisch mooi en chef Henry heeft goed voor me gezorgd. We zullen de foto's nog proberen te uploaden, maar nu te weinig tijd.


Overigens lastig met geld. De Zimbabwaanse dollars zijn nix meer waard en iedereen zit te azen op US dollars. Dat die inmiddels in waarde dalen interesseert ze natuurlijk niet, want alles is beter dan Zimbabwaans.

Nel werden haar schoenen bijna van haar voeten gesneden, maar Valentijn heeft haar manmoedig verdedigd, dus ze heeft ze nog. Gelukkig maar, tot vanochtend had ze maar een paar.

Ikzelf was nog in het Victoria Falls Hotel, waar ik heb gehightead, een aapje met kleintje op z'n buik gapte een hapje van de deftige tafel!


Oja, Nel is helemaal weg van de knappe mannen hier. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik me daar volmondig bij aansluit. Ow, Valentijn niet, zegt hij nu. Maar goed, Nel wil eventueel in een volgend leven wel zo'n man, maar nu wil ze niemand ruilen, ze is helemaal happy, het is net alsof ze weer op honeymoon zijn. Helemaal gelukkig. En dat zie ik graag natuurlijk!

Nou, tot morgen ofzo!

Astrid :-)

Victoria Falls en Botswana

Gisteren hebben we de Falls van alle kanten bekeken.


Eerst van de Zambiaanse kant, waar we gelijk dollars hebben gehaald omdat ze hier op zijn, en later van de Zimbabwaanse kant. Onze kant (Zimbamwaanse) was het alle mooiste. Daarna een helikopter in en de boel van boven bekeken. Alles is schitterend.


's Avonds naar een restaurant waar een kledingscode was. Dus Tijn schrok zich dood. Maar gelukkig kreeg hij alleen maar een jurk aan en verf op zijn gezicht.


Prachtige show gezien en Tijn ging uit zijn dak bij de drums. Later dacht hij een show te kunnen geven, maar toen moest hij dansen. Astrid was ook verleid en gaf een prima show.


Vandaag zijn Tijn en ik in Botswana naar de Chobe nationaal park geweest. Veel olifanten, buffels, krokodillen, nijlpaarden, apen, gieren en giraffen gezien. Prima hotel en begeleiding van de activiteiten. En oh ja ik heb net mijn koffer gekregen. Toen kon ik eindelijk zwemmen. Maar ik was juist zo gewend aan weinig kleren. Nu ben ik alles kwijt. Morgen naar Pretoria. Nu komt As nog even.